تاریخچه مسواک و خمیردندان از کجا شروع میشه؟

تاریخچه مسواک و خمیردندان

دندانپزشکان تجارب بسیاری در زمینه خدمات دندانپزشکی دارند.

طوری که به ایجاد یک لبخند زیبا و البته مستحکم و قدرتمند کمک می کنند.

بیماران هم در این بین خدمات دندانپزشکی عمومی را دریافت می کنند که به پیشگیری از مشکلات دندانی کمک می کند.

درمان های دندانپزشکی ترمیمی هم به ترمیم دندان های خراب، کمک می کنه.

درمان های دندانپزشکی زیبایی هم به زیبایی هرچه بیشتر دندان ها کمک می کند.

مراقبت های حرفه ای دندانی بسیار مفید و ضروری اند.

اما نیاز به عادت خوب و بهداشت دهانی هم دارند.
مثل مسواک زدن به طور روزانه.

به خاطر تاریخچه بلند مدت مسواک و خمیردندان، افراد امروزه گستره بسیاری از اقلام دندانپزشکی را استفاده می کنند که برای مراقبت های دهانی ضروری اند.

مراقبت های دهان و دندان و همین مسواک زدن به کجا برمی گرده؟

تاریخچه مسواک و خمیردندان از کجاست؟

مراقبت های حرفه ای دندان ها تقریبا در مقایسه با دیگر فیلدهای پزشکی جدید می باشند.

اما بهداشت دهان و دندان و خدمات دندانپزشکی خیلی پیش تر از اینکه انسان ها بدونند بوده.

در واقع تاریخچه مسواک و خمیردندان هم برمی گرده به هزاران سال پیش.

ابتدایی ترین مسواک برمی گرده به ۳۰۰۰ یا ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد.

یافته های تاریخی نشان داده که مصری ها و بابلیان در طی این برهه زمانی مسواک می زدند.

اغلب هم مردم از شنیدن اسم خمیردندان در آن زمان شگفت زده می شوند.

شواهد نشانداده که ابتدایی ترین شکل خمیردندان برای حفظ دندان ها و لثه ها بوده و در واقع نفس رو تازه می کرده.

با این حال ، خمیردندانی که توسط مصریان و دیگر گروه های باستانی در آن زمان، بسیار متفاوت تر از مدل های امروزی بوده.

این خمیردندان ها از موادی شامل خاکستر، پوسته های تخم مرغ سوخته، استخوان های خرد شده و پوسته های خرد شده صدف استفاده می کردند.

ابزارهای دندانپزشکی که تحول پیدا کردند :

حدود قرن ۱۵ام این اعتقاد بوده که برای برسش، از رشته های طبیعی در مسواک استفاده میشده.

چینی ها با استفاده از این رشته های نرم یا موهای ضخیم، از گردن خو ک برای تمیز کردن دندان هایشان استفاده می کردند.

این برس های مسواک به یک دسته هلال شکل وصل بودند که از استخوان یا چوب بامبو بوده.

این طرح راهی اروپا می شود، سپس مسواک های با برس نرم تری از موهای اسب ساخته می شود.

این طراحی ها به طور گسترده در اواخر سال های ۱۹۳۰ دیده می شد.

خمیردندان ها هم تا سال ۱۸۰۰، تغییر چشم گیری نداشتند.

تا زمانی که صابون به عنوان یک ماده اصلی اضافه شد.

حتی با این ماده، خمیردندان ها به صورت پودر باقی ماندند و اغلب حاوی مواد ساینده مثل گچ یا زغال سنگ بودند.

تا بعد از سال ۱۹۴۵ صابون از خمیردندان برداشته نشد، بعد از آن از یک فرمول خمیر نرم تر استفاده شد که شبیه به خمیردندان های امروزی می باشد.