ایمپلنت ساب پریوواستیل چیست؟

درباره ایمپلنت subperiosteal شنیده اید؟

ایمپلنت subperiosteal چیست؟

اگر نیاز به ایمپلنت کردن دارید، اما استخوان کافی در فک ندارید، احتمالا متخصص ایمپلنت غرب تهران به شما ایمپلنت subperiosteal را پیشنهاد کند!

برخلاف اغلب ایمپلنت ها که داخل استخوان قرار می گیرند، این نوع از ایمپلنت بالای استخوان فک، زیر لایه نازکی از بافت بین استخوان و لثه قرار می گیرد.

ایمپلنت و تحلیل استخوان :

با پیشرفت های مدرنی که در تصویربرداری، پیوند استخوان و طراحی ایمپلنت شده است، ایمپلنت subperiosteal به ندرت استفاده می شوند.

علاوه براین، نرخ شکست آن حدودا بین 30 الی 50 درصد می باشد که ممکن است بخاطر عدم محبوبیت آن باشد.

با این حال، در مواردی که استخوان ماگزیلا و مندبیل، فک بالا و پایین محدود شوند، ممکن است یک راه خوبی باشد.

تحلیل استخوان می تواند به دلایل بسیاری اتفاق بیفتد، که عبارتند از بالارفتن سن، مشکلات تیروئید و کمبود کلسیم.

به خاطر اینکه سایت ایمپلنت های ساب پریواستیل بالای استخوان می باشد، محدود به شکل و یا میزان استخوان موجود نمی شود.

این متد به بیمار این اجازه را می دهد که از پیوند استخوان پرهیز کرده و یک روش جایگزین سریعتری داشته باشد تا برای مجموعه ای از دندان های ایمپلنت شده کار کند.

علاوه براین، ایمپلنت هایی که بالای استخوان می باشند، پروسه بهبودی سریعتری دارند.

ایمپلنت های قدیمی نیاز به یک دوره چند ماهه برای بهبودی دارند که اجازه می دهد بین استخوان و ایمپلنت شکل بگیرند.

روش های ایمپلنت ساب پریواستیل ؟

دو روش جراحی برای ایجاد و قرار دادن ایمپلنت ساب پریواستیل می باشد.

برخلاف ایمپلنت های استاندارد، ساب پریواستیل باید به صورت سفارشی به اندازه استخوان شخص فیت شود.

در اولین مرحله، دندانپزشک یا جراح دهان بافت لثه  را باز می کند، استخوان زیرلایه ای بیرون می زند. یک قالب از استخوان گرفته می شود، داخل آن کانتور می شود و به موقعیتی که باید می رود، تا بریج را نگه دارد.

بعد از قالبگیری، لثه با بخیه بسته می شود تا زمانی که جراحی بعدی انجام شود.

این روش تحت بیحسی موضعی انجام می گیرد.

در مرحله دوم، بافت لثه با اسکالپل باز می شود، و ایمپلنت روی استخوان قرار می گیرد.

گاهی اوقات پیچ های ریزی برای نگه داری آن در جای خودش استفاده می شود.

این بافت ها به فریم ایمپلنت بخیه می شوند.

در نهایت، جراح یک بریج موقتی روی آن قرار داده و اجازه می دهد که بافت دهانی بهبود پیدا کند.

بریجی که به دندان های طبیعی می خورد و می تواند به اکستنشن ها بچسبد، بعد از اینکه لثه ها بهبود پیدا کردند.