بازسازی استخوان فک برای درمان ایمپلنت

به انواع عمل هایی که برای ساخت و تقویت استخوان استفاده می شوند تا درمان ایمپلنت دندان را بتوان انجام داد، بازسازی استخوان گفته می شود .

در صورتی که استخوان فک بیمار به اندازه کافی ضخامت نداشته باشد یا بیش از حد نرم باشد ، احتمالا پیش از جراحی جایگذاری ایمپلنت ، باید پیوند استخوان صورت بگیرد .

پیوند استخوان قاعده ای محکمتر و بیشتر برای ایمپلنت ایجاد میکند که این امر موفقیت درمان را تضمین میکند . در این عمل ها معمولا استخوان یا مواد شبه استخوان به فک پیوند زده می شود . پیوند ممکن است از استخوان خود بیمار باشد و یا این که از استخوان فراوری شده و آماده یا به دست آمده از شخص دیگر ( بانک استخوان ) برای این منظور استفاده شود .

پیوند استخوان جراحی ایمپلنت زمانی که فقدان استخوان داشته باشیم ضروری است در حالی که پیوسته انواع جدید ایمپلنت دندان تولید ( مانند ایمپلنت های کوتاه ) و تکنیک های جدید ارائه می شود ، درمان عمومی نیازمند حداقل استخوانی با 10 میلی متر طول و 6 میلی متر پهنا است . انواع استخوان از A تا D درجه بندی میشوند (A=10+ میلیمتر، B= 7-9 میلی متر، C= 4-6 میلیمتر و D= 0-3 میلی متر) که احتمال ادغام استخوانی ایمپلنت بسته به این درجه بندی استخوان متفاوت است.

برای دستیابی به استخوان کافی تکنیک های پیوند استخوان متفاوتی توسعه یافته است . رایج ترین این ها پیوند تقویت استخوان نام دارد که استخوان معیوب با استخوان طبیعی ( اتوگرافت ) یا الوگرافت ( دهنده استخوان یا جایگزین سنتزی )  و غشایی نیمه تراوا پوشانده می­ شود و فرصت ترمیم به آن داده می­ شود . طی فاز ترمیم استخوان طبیعی جایگزین پیوند شده و پایه استخوانی جدیدی برای ایمپلنت شکل می گیرد .

زمانی که پیوند کافی از بافت متصل وجود نداشته باشد می­توان با پیوند بافت نرم آن را بازسازی کرد . چهار روش وجود دارد که میتواند برای پیوند بافت نرم استفاده شود . نواری از بافت مجاور ایمپلنت (نوار کامی) میتواند از لب ، لثه کام ، بافت پیوندی کام یا قطعات بافتی بزرگتر پیوند زده شود ، مقداری از بافت بسته به میزان رگ های خونی کام  میتواند در ناحیه قرار بگیرد.

علاوه بر این برای زیبا به نظر رسیدن ایمپلنت نواری توپری از لثه برای پر کردن فضای اطراف ایمپلنت نیاز است . رایج ترین مشکل بافت نرم مثلث سیاه نام دارد که پاپیلا ( بخش مثلثی بافت میان دو دندان ) از بین می رود و فضای خالی مثلثی شکلی بین ایمپلنت و دندان مجاور ایجاد می شود . دندانپزشکان طول پاپیلا را 2-4 میلیمتر بیش از استخوان زیرین در نظر می گیرند . مثلث سیاه درصورتی که فاصله بین دندان و استخوان بیشتر شود ، تعریف می شود .