ایمپلنت های دندان
دنتال ایمپلنت یک جایگزین دندان و متصل به یک پست یا ریشه تیتانیومی می باشد که جایگزین دندان می شود یا به آن وصل می شود.
ایمپلنت های دندان می توانند برای حمایت از یک روکش تکی یا چندین دندان به عنوان یک بریج استفاده شوند.
یا اینکه یک آرک کامل دندان را شامل شوند.
ظاهر، عملکرد و حس این دندان ها عین دندان های طبیعیست و در صورت مراقبت تا سال ها عمر می کنند.
در گذشته بیمارانی که استخوان لثه نامناسبی داشتند یا ان هایی که بیماری های دهانی خاصی داشتند، سخت تر میشد براشون ایمپلنت گذاشت.
پیشرفت هایی که در بحث پیوند استخوان و بازسازی استخوان شده، طبیعت کم غیرتهاجمی و مدرن ایمپلنت ها رو نشون میده که باعث شدند بیماران این چنینی هم ایمپلنت های دندانی رو دریافت کنند.
افرادی که سیگار می کشند یا دیابت دارند هم با یک روش درمانی ایمن، می توانند با رعایت یکسری نکات، ایمپلنت انجام دهند.
زمانی که به طور کامل آماده باشید، و مراقبت کنید، دنتال ایمپلنت ها تا اخر عمر باهاتون هستند.
کلید اطمینانش هم در داشتن استخوان سالم و بافت لثه سالمه.
با استفاده از اسکنرهای مخروطی سه بعدی، نماهای ۳۶۰ درجه از فک، دندان ها، لثه ها، عصب ها و ساختارهای متصل و مجاور گرفته میشه.
همین اجازه میده که بتوان به طور دقیق برای استخوان ها و لثه ها تصمیم گرفت.
ایمپلنتها از تیتانیوم، فلز با عمر زیاد ، و غیر خورنده می باشند.
مشکلاتی مثل بیماری لثه که برای دندان های طبیعی هم رخ میده ایمپلنتها هم با وجود اون دچار خلل می شوند.
اما با مراقبت و پاکسازی های مرتب توسط دندانپزشک می توان آن ها را سالم نگه داشت.
زمانی ایمپلنت گذاشته میشه، اکثر بیماران تفاوت بین دندان های طبیعی شون و ایمپلنت رو نمی گویند.
اینکه کامل و عادی میشه غذا خورد، با قدرت جویدن، و نیز مسواک و نخ دندان کشید.
از ترمیم هایی مثل بریج دندان و دندان های مصنوعی حمایت می کند، هم در ظاهر و هم در عملکرد، و اکثر ایمپلنتها از این بازیابی حمایت می کنند و عمری می شوند.
استخوانی که در آتروفی فک می باشد، هیچ دندانی نیست.
به خاطر اینکه استخوان نیازمند فشار جویدنه تا تراکمش حفظ بشه.
در اولین سال از دست دادن دندان، اگر ایمپلنت گذاشته نشه، استخوانی که زیر دندان بوده ۲۵درصد از حجمش از بین میره، و تحلیل استخوان در طی سال ها ادامه داره.
پروتزها حتی می تونند ریزش استخوان رو تسریع کنند، چون در مقابل ریج استخوانی مالش دارند و به تدریج از بین می روند.
این ایمپلنت ها نقش دندان های طبیعی رو ایفا می کنند که نیاز به حفظ استخوان سالم می باشد.
فاصله ای که به خاطر از دست دادن دندان به وجود میاد، میتونه ثبات دندان های مجاور رو بگیره.
و منجر به شیفت آن ها به طرفین بشه.
همین دندان رو از جاش خارج می کنه و میتونه روی بایت تاثیر بگذاره.
یک بایت ضعیف در ضمن منجر به مشکلاتی در مفاصل TMJ میشه.
این فاصله هایی که ناشی از دندان های افتاده می باشند، باعث گیرافتادن تکه ای غذا میشن و باکتری ها، و در اخر منجر به بیماری لثه می شوند.
از انجایی که دنتال ایمپلنتها از تحلیل استخوان جلوگیری می کنند، می تونند جلوی شل شدن پوست رو بگیرند.
به خاطر تحلیل تصاعدی استخوان که به خاطر دندان های افتاده رخ میده، ارتفاع بین نوک بینی و چانه کاهش پیدا می کنه و منجر به ریختن صورت میشه.
دندان های مصنوعی باید در دهان با استفاده از چسب دندانپزشکی نگه داشته شوند.
دندان های مصنوعی باید مداوم تمیز شوند.
پروتزهای دندان سقف دهان را می پوشانند. با ایمپلنت چنین اتفاقی نمی افته و مزه غذا و فعالیت های عادی دهان ادامه داره.
پروتزها نیاز به تحریک برای جلوگیری از تحلیل استخوان ندارند. استخوان فک نیاز به تحریک با فشار جویدن داره تا حجمش حفظ بشه.
دندان های مصنوعی موقع خوردن و صحبت کردن لیز می خورند.
جویدن با ایمپلنتها سخته و نمی توان مقدار زیادی از غذاهایی که دوست دارید رو خورد .
پروتزهای دندان موقع خوردن صدا می دهند.
تحلیل استخوان به خاطر دندان های مصنوعی مرتبا داره رخ میده که باعث ریختن پوست میشه.